چالش های ارزشیابی بالینی و راهکارهای بهبود آن از دیدگاه دانشجویان پرستاری یک مطالعه کیفی

چکیده: مقدمه: در فرآیند یاد دهی- یادگیری، دانشجویان از نظر میزان دستیابی به بر آیندهای مورد انتظار ارزشیابی می شوند. دیدگاه دانشجویان به عنوان یکی از صاحبان اصلی فرایند یاد دهی- یادگیری از عوامل مؤثر در بهبود این فرآیند می باشد. مطالعه حاضر با هدف آشکار شدن چالش های ارزشیابی بالینی و راهکارهای بهبود آن از دیدگاه دانشجویان پرستاری انجام شده است. روش کار: مطالعه با رویکرد کیفی و روش توصیفی در سال 1394 انجام شده است. مشارکت کنندگان،20 نفر از دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشکده پرستاری اصفهان بودند. نمونه گیری به صورت مبتنی بر هدف، تا رسیدن به اشباع داده ها انجام شد. روش گردآوری داده ها مصاحبه های فردی بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل محتوا مرسوم استفاده شد. یافته ها: 2 طبقه اصلی به همراه 8 زیر طبقه که بیان گر دیدگاه دانشجویان در زمینه ارزشیابی بالینی بود، از مصاحبه ها استخراج گردید. طبقات اصلی عبارتند از” ارزشیابی بالینی ناکارآمد با زیر طبقات: برجسته بودن ارزشیابی تراکمی، کم توجهی به مهارت های عملی دانشجو، معیار ارزشیابی ناهماهنگ، عملکرد نامناسب مدرس بالینی“ و طبقه” ارزشیابی بالینی جامع با زیر طبقات: پروتکل ارزشیابی همگون، ارزشیابی مبتنی بر آموزش ها، تحلیل محیط بالینی و ارزشیابی غیرمستقیم“ بود. نتیجه گیری:چالش های بیان شده توسط مشارکت کنندگان از جمله کم توجهی مدرس بالینی به مهارت عملی دانشجو و عدم وجود برنامه و معیار مشخص و هماهنگ در ارزشیابی بالینی، ضرورت توجه و در صورت لزوم بازنگری در فرآیند جاری ارزشیابی را مطرح می نماید و راهکارهای ارایه شده از سوی دانشجویان می تواند جهت بهبود فرآیند ارزشیابی بالینی مورد استفاده قرار گیرد.